Nou, nog 4,5 week. Ja, ik tel ook de halve weken. Nog 4,5 week en dan heb ik een baby. Dan heb ik een levend wezen waar ik voor moet zorgen. Een mensje. Iets waar ik verantwoordelijk voor ben. Wat ik niet terug kan stoppen als het me even te veel wordt. En bij dit idee, met nog iets meer dan 4 weken in het vooruitzicht.. weet ik niet of ik dit leuk moet vinden of heel de boel wil onder kotsen. Veel netter dan dit kan ik het ook niet zeggen. Ik ben gejaagd, heel gejaagd. De nachten zijn kort, want als ik eenmaal wakker word (van de 810 keer dat ik moet plassen of een maagzuur aanval heb) val ik ook niet zomaar meer in slaap. Geen idee waar ik over nadenk, maar lekker ontspannen lukt niet. Dan denk ik… “Wilde ik dit wel? Kan ik dit wel? Wat als het bij de geboorte ineens een jongen is, dan hebben we helemaal geen naam. Heb ik wel overal aan gedacht? Komt de baby niks te kort?”

De verloskundige kwam een aantal weken geleden bij ons, om te checken of alles gereed is voor de baby. Voor de mensen die mij niet kennen, ik doe ALLES op het laatste moment.. Laat Timo deze eigenschap nou ook net bezitten. Dus die beste dame komt dan in week 30, om te kijken of alles gereed is…. En dit terwijl de zwangerschap 40 weken is…. Ik vertelde dit dus tegen mijn vader (en die herkent deze eigenschap NIET) dus die beste man, is meteen de meubels in elkaar gaan zetten zodat dat er stond. Dus… een geverfde kamer met meubels. Ja, beter ga je het niet krijgen 10 weken van te voren.

Na een gesprek waar ik Timo al 4 keer aan heb getikt en boos heb aangekeken omdat ik het lullig vond voor die vrouw dat hij GEWOON MET Z’N OGEN DICHT ZIT. Begreep hij dat tie er even bij moest blijven. Ik snap het, 15/20 min zou het duren en zij zit hier 1,5 uur.

“Heb je alles in huis?” Uhm… alles in huis? Zoals? Want ik heb mijn verlof ook he, om alles in huis te halen. Waar heb je anders verlof voor. Ff serieus. “Kruiken?” Shit…. kruiken. “Ja, die heb ik.” 2? “Ja, 2 heb ik er”. Hydrofielen doeken? Ja, die heb ik ook. “Hoeveel?” uhm…. nou… zeker 6. “Je moet er 18 hebben he?” Ohhhh. Oke, dan haal ik die er nog een paar bij 🙂 Ergens voelde ik me voor lul staan.. maar aan de andere kant denk ik… komt allemaal goed. Alleen geen 10 weken van te voren. “Zullen we even naar het kamertje kijken?” Helemaal goed. Ik denk nou, afgelopen week stonden er niet eens meubels in… “Is dit de babykamer?” Ja, dit is niet Timo zn kamer. “Maar dit is nog helemaal niet af?” Nee, dat klopt, en dat zal ook nog even duren. Hoezo? “De meesten hebben het kamertje rond de 20 weken al af.” Ja, dat moeten de meesten weten. Ze komt eerst bij ons op de kamer, hoeft niet in de schuur of buiten en de kamer is af voor dat ze geboren wordt. En mocht u twijfelen, kom dan vooral over 6 weken even terug. Verder was het best gezellig……

Het klinkt best bot misschien, maar dat was het natuurlijk niet. Ze zat niet voor niets 1,5 uur binnen. Ik maak het ook wel weer goed, zo is het niet. En weet je, ik heb dit ook nooit eerder gedaan. Ik vind het al heel wat dat ik mijn “baby uitzet lijst” netjes afga en afvink. Ik moet echt nog wel wat dingen hebben maar ik vertrouw erop dat dat goed komt. En mocht ik nou toch die badcape vergeten, heb ik nog wel ergens een roodkapje pak liggen. Is ook zon cape. Ja, niet moeilijk doen als het ook makkelijk kan. Ik maak me drukker om de bevalling of dat Timo met normale snelheid naar het ziekenhuis rijdt….

Voor nu…. VERLOF! 16 weken niet naar mijn werk (gek idee) maar het went vast sneller dan ik denk. 16 weken schuldig voelen dat Timo wel moet werken en ik niet. Went vast sneller dan ik denk. Raar idee, dat over een paar weekjes Timo en ik niet meer met z’n tweetjes zijn maar een gezin gaan vormen. Nog een paar weekjes aantutten. Mijn vader en zwager druk in en rond het kamertje de puntjes op de i zetten, mijn moeder die alles wast voor de baby en me van alles uit handen neemt uit zichzelf. Vriendinnen die van alles voor me doen. Een lieve Timo die zich uit de naad werkt zodat we niks te kort komen.

1 ding besef ik heel goed, en daar heb ik nog geen verlof of rust voor hoeven hebben… wat heb ik een partijtje fijne mensen om me heen. Ik hoop maar dat je krijgt wat je geeft, dan doe ik het voor die fijne mensen om ons heen nog niet zo verkeerd….