2 weken vakantie gehad dus weer genoeg meegemaakt om de komende weken over de bloggen.
Zo, morgen alweer 29 weken zwanger. 202 dagen inmiddels.
Laatst dacht ik ineens… “Ik ben zwanger.” Ik hoor je denken, “lekker op tijd meid.” Maar wat ik meer bedoel is… IK ben zwanger, IK moet bevallen. IK moet het doen. Natuurlijk heb ik Timo, dat voorop gesteld. (die overigens met ALLES helpt de laatste weken.) Mijn zus en moeder die allerlei tips geven maar toch dacht ik… Wat als ik nou moet bevallen en ik weet niks, of ik raak in paniek? Ik dacht, “zal je zien. Altijd de bloeddruk van een luiaard, zo rustig als een tuinslak.. en dan tijdens die bevalling de tent op stelten zetten.” Dat moet je niet willen. Althans, ik zou het om te gieren vinden… Bij een ander. Om zo’n verhaal te horen op een verjaardag. Niet om zelf te vertellen. Mocht ik dan toch de verteller zijn van het verhaal, heb ik het in ieder geval proberen te voorkomen.
Ik ben gaan google- en. Waarschijnlijk op “Ik ben zwanger, wat nu?” Hier heb ik toch al serieus een aantal dingen gevonden. Of op “Wat als ik in paniek raak tijdens de bevalling?” “Help, straks scheld ik Timo verrot” Al gauw kom ik op “zwangerschapscursus”. Ik hoorde om mij heen ook al wel dat meiden zeiden “doe nou maar, het gaat je helpen”. Het beeld wat ik heb van zwangerschapscursussen paste niet echt bij de types die dat mij aan zouden bevelen. Iemand bij mij in de salon zei, “dat is zo’n heerlijk momentje voor jou en je baby” Zij is toch niet het type waarbij ik zou denken dat ze de hele dag met geiten wollen sokken op wiet-thee zit te mediteren.
Oke, denk ik in mezelf. Ik ga gewoon eens op google zoeken. Na een week lang zo nu en dan eens kijken kom ik op de website van https://trotsemamas.com/ (Nee, geen reclame. Gewoon wat ik tegen kwam) Ik ga meteen naar het kopje “Wie ben ik?” Ik vind dat belangrijk. Met wie heb ik te maken? Mediteer jij op wiet-thee met je sokken aan of niet? Of ze de wiet-thee weleens geprobeerd heeft? Dat zou kunnen, maar niet mediterend met gebreide sokken aan. Ik vond het een geruststelling en hoe meer ik haar website bekijk, hoe meer ik denk… “oke, misschien kan ik het eens proberen”. Ik mail haar en ze belt me op. Ze stelt me gerust en is lekker down to earth. Ik vind het sowieso spannend om met vreemden zoiets aan te gaan maar ik ga het toch maar proberen. Lekker puffen in een groepje en aan elkaars buik voelen.
Het is dinsdag en ik ben gespannen en zenuwachtig. Vanavond moet ik dus naar zwangerschapscursus. Avond eten sla ik over want anders komt dat tijdens tijdens het puffen eruit. Kots ik zo mijn buurvrouw onder. Arme meid. Kan ook niet de bedoeling zijn.
Als laatste kom ik binnen (Uiteraard) iedereen ziet er best vriendelijk uit en Iris van trotse mama’s dus, stelt me gerust. Door niks speciaals te doen, gewoon door wie ze is gok ik. Iedereen mag vertellen wie ze is, wat ze doet, hoe lang ze zwanger is etc. Ook ik. Ik ben blij dat ik niet heb gegeten, want anders lag dat tijdens mijn voorstel rondje op tafel. Wat vind ik het een hel om te praten in een groep. Ik denk dat de hormonen dit soort dingen extra versterken bij mij.
Nadat ik dit ook weer heb overleefd krijgen we wat theoretische informatie en wat praktijk oefeningen. Ik voel me al wat rustiger en ik krijg trek. Het is al niets voor mij om een maaltijd over te slaan, al helemaal niet nu ik zwanger ben. Degene uit mijn salon had gelijk denk ik in mezelf. Dit is echt even lekker tijd voor mezelf. Een soort naai clubje. Vrouwen bij elkaar, gooi daar allemaal nog lekker wat hormonen bij en we zijn helemaal compleet.
Ik ben nu twee keer geweest en morgen mag ik weer. De tips voelen goed, de uitvoering gaat me nu goed af. Nu, zwanger en zonder weeen lukt dit. Ik hoop voor mezelf en Timo dat dit over 11 weken ook zo lekker gaat. Ik zal Timo ook instrueren, “wat te doen als ik ga bevallen”. Oh, en geen zorgen…. We aaien elkaars buik niet.
Iemand zei me toen ik net zwanger was “Voor je het weet is het voorbij” en ik dacht… “jij bent knotsknetter gek” maar als ik me bedenk dat ik nog maar 11 weken hoef, over 6 weken met verlof ga… Geef ik haar toch gelijk. Deze 29 weken zijn omgevlogen. Ook merk ik dat ik het spannend begin te vinden. Ik heb al twee keer een huilbui gehad, zonder te weten waarom ik nou eigenlijk huil als de baby die er straks zo bij ligt. Timo zei: “Volgens mij begin je het spannend te vinden schat”.
Ik denk dat hij gelijk heeft…. Ik begin het allemaal rete-spannend te vinden…..
