Wat ik dus had gedacht en verwacht maar wat helemaal niet het geval is, is dat ik dus dacht dat de verloskundige mij een soort “To do” mee zou geven. Ik was soort van verbaasd dat dit niet het geval is.

Beste Mireille,

Je bent nu in je 23e week. Helemaal top maar je moet deze week het volgende doen. Hierbij jouw lijstje:

• Geboorte kaartjes
• Kraamhulp regelen
• Kamer bestellen

Heb je vorige week gedacht aan spullen kopen voor je baby? Op het lijstje stond het volgende:

• een badje
• een badthermometer
• een aankleed kussen

Ik weet gewoon helemaal niet wat ik allemaal moet doen en dat vind ik best eng. Door dit soort dingen denk ik… Oke, ik was misschien toch niet zo aan moeder worden toe ofzo. Aan de andere kant, mijn baby hoeft echt niet in de schuur te slapen als er geen bedje zou zijn en heeft genoeg kleren.

Gelukkig hebben we mijn vriendin Bo en mijn zus, die dan zeggen “en? Kom je eruit met geboorte kaartjes?” Kom ik eruit? Hoe bedoel je? Hoezo? Moet ik dat nu al doen?

Oke, Google. Zoek op “geboorte kaartjes”. Oke, je hebt er veel. Heel veel. Oke, ik klik maar gewoon iets aan. Het liefst wil ik mijn hele vriendinnen en famillie lijst afgaan zo van “Wat vind jij? Is dit leuk?” Maar dan denk ik … Heb ik nou geen eigen mening? Ben ik hier nou zo onzeker over? Ik heb ook geen 18 ontwerpen ontvangen van zwangeren om mij heen. Dit moet lukken. Ik kies er 1 uit en laat een proefdruk maken. Die laat ik dan bij ons bezorgen met Timo zn naam erop. Kan hij het openmaken en even 1 keer in de toekomst kijken. baby geboren op 27 oktober 2020. Nou schat, wat leuk dit!!! Hij kan zulke dingen echt waarderen. Zo kreeg hij van mijn nicht een speentje met “I love papa” dan zie je hem echt stralen. (Hij heeft er bij prenatal laast ook nog maar 1 gekocht) Uhm.. Schat, die heb je toch al 1? “Ja schat, 1 reserve voor als die andere even kwijt is.” Tuuuuurlijk.

Ik heb al wel een “baby uitzet lijst” gevonden. Het is een beetje zoals samenwonen. Borden, theedoeken, handdoeken. alleen dit is dan: hydrofielen doeken, bad, aankleedkussen etc.

Ook zo iets, hydrofielen doeken. Ik voel me eigenlijk stom om het te vragen maar ik hoorde mijn vriendin praten (toen was ik nog niet zwanger) over “Ja meid, de hydrofielen doeken kan je er niet genoeg van hebben” Iets met uit bad, in bed, boertje laten. Ik heb werkelijk geen idee maar ik heb ze wel gekocht. Ook ik kan er niet genoeg hebben 🙂

Het komt allemaal wel hoor en ik stress er totaal niet om maar ik vind het wel soort van moeilijk. “Zwanger zijn is zo mooi en bijzonder, geniet ervan” Dan denk ik, mijt… genieten? Ik moet aan zoveel dingen denken, dingen uitzoeken. Achter dingen komen. Ik had gewoon gedacht dat het allemaal iets meer vanzelfspreken zou zijn.

Ik heb dus ook nooit iemand horen zeggen, zwanger? Nou, sterkte. Want je word in het diepe gegooid hoor! Maar maak je niet druk, je komt vanzelf weer boven. Als het goed is. Meestal. Dus misschien ervaar ik dit als enige maar ik ervaar het dus mooi wel.

Maar ik ben al iets meer opgelucht na gister. Ik kreeg van mijn zus ideetjes door voor een babykamer, en wat te doen en waar te kijken. Ik ben aan de slag gegaan met een geboortekaartje. Dus ik ben op weg. Die uitzetlijst werk ik af. Niet voor “uit huis, en nu?” Maar “ik word moeder, wat nu?” Ik ben gewoon het type wat aan de hand meegenomen wilt worden en geholpen wilt worden.

Maar goed, ik heb een moeder die iedere week zegt: “Oh mier, wat groeit je buikje mooi. Wat ben je mooi zwanger. Oh wat spannend” Dus ik ga van mijn groeiende buik in ieder geval steeds meer genieten. En nu ik haar met de week steeds beter ga voelen, begrijp ik wel wat ze zeggen en bedoelen met “Dat is echt bijzonder, het schept een band. Geniet” Ik dacht heb je weer zo’n zweefteef. Maar die zweefteef had gelijk en ben er nu zelf ook 1. Het is echt fijn om je baby te voelen. Mijn eigen kindje, wat in mij groeit, voel ik dus in mijn buik. Bijna 30cm groot/klein. Wanneer ik een inwendig onderzoek zou krijgen denk ik dat ze gekneusde/blauwe of gebroken ribben zouden zien. Soms ben ik misselijk van de pijn. Maar ondanks dat, heb ik liever dit dan dat ik haar uren niet voel. Trap maar door kleine meid. Het blijft toch je jong he.

Ik heb gelezen en gehoord dat een geboorteplan niet verplicht is (Thank God). Is helemaal niets voor mij. Ik laat het over me heen komen en ik zie het allemaal wel. Vroeger hadden ze ook geen geboorteplan en toen werden die baby’s ook geboren 🙂

Ik heb wel 1 serieuze zorg. Ik teken nogal snel in mijn gezicht en wanneer ik dus een baby krijg, ik weinig zal slapen. Dus ik ga erbij lopen als een zombie. Lelijk en dan lijk ik doodongelukkig en krijgt iedereen medelijden. Met mij of met de baby of met Timo. “Die Mireille, wat ziet ze er slecht uit he?” Maar goed, ze zeggen dat je zoveel hebt aan je kraamhulp en dat je ermee wilt trouwen, dus ik vertrouw op haar. Nu al. Ik ga haar zoveel vragen en haar hand vasthouden zodat ze me meeneemt overal heen. Arme vrouw. Ik hoop dat ze voorbereid is op mama’s zoals ik 🙂

Nog 17 weken te gaan. Dat is nog 4 maanden…. Ik heb nog tijd. Geen zorgen.