Ik kende niemand in mijn leven die dit antwoord gaf op de vraag. “Zie je op tegen de bevalling?” Nee, ik kijk er naar uit. ik heb er zin in. Ik kende niemand, tot dat mijn vriendin Liora dit tegen mij zei.

28/05 is haar uitgerekende datum. Niks… Donderdag op vrijdag nacht droom ik over Liora. Ze was bevallen en ze had de baby in haar armen. Ze laat me om 07:28 uur weten dat mijn droom vals alarm is en er nog niets aan de hand is. “Ananas eten” Ik rij om 8 uur naar de Jumbo voor een ananas en die hang ik aan de deur. Onder het mom “wie weet”.

Het is vrijdagavond 23 uur. Liora is begonnen…..

om 4:28 uur komen ze aan in het ziekenhuis met nog maar 2 cm ontsluiting. Ze heeft een ruggenprik gekregen rond 7:30 uur en is hier om 8 uur van bekomen. Niet alleen Liora blijkt het zwaar te hebben… Duane appt dat hij er moeite mee heeft haar zo te zien. Om 12:30 uur heb ik vooral gehoord dat ze helse pijnen heeft, de ontsluiting niet opschiet en de wee opwekkers niet helpen zoals ze moeten. Om deze tijd zit ze op 4 cm ontsluiting.

Dat is het enige wat ik in mijn hoofd houd… 4 cm ontsluiting. Wee opwekkers gaan niet als een speer dus ik bedenk mezelf dat dit nog wel een tijdje kan duren.

De dag gaat verder en ik denk continu aan mijn vriendin. Ik doe mn ding maar ben me bewust van het feit dat ze ontzettend veel pijn heeft.

Om 16:27 uur zie ik een faceTime in mijn scherm. Het is Liora. Wanneer ik opneem zie ik haar doodvermoeide toet. Ik zie duidelijk dat ze op is. Of dat nou van de pijn is, adrenaline of iets anders… geen idee. Ik hoor mezelf zeggen “jeetje li, ik zie dat je op bent” de verbinding is niet top en we praten 3 hele seconden door elkaar heen denk ik. Timo vraagt aan mij “Is de baby geboren?” Ik knik nee. Natuurlijk niet… 4 cm ontsluiting. Vanaf 23 uur bezig en ik sprak Duane (de vriend van Liora) 4 uur geleden nog.

Ze draait haar telefoon weg en wat ik in mijn scherm zie overvalt mij. Mijn hemel. JE BABY IS ER. Ik krijg niks uit mijn strot en de tranen vloeien rijkelijk. Ik heb de link niet gelegd, dat is niets nieuws. Ik hoor Timo zeggen “ik denk wel dat de baby geboren” HAHA. Ja, de baby is geboren.

Heerlijkheidje Lewis is geboren op 30/05 doormiddel van een spoed keizersnede. Liora koorts, baby koorts. In het vruchtwater gepoept. Bloedinfectie opgelopen. Mijn lieve vriendin heeft heftige uren achter de rug. Mijn god, alsof ikzelf bevallen ben. Ik voel mij zo trots. Zo blij. De baby is zo volmaakt.

Helaas moeten ze langer in het ziekenhuis blijven. Vandaag nog 10 dagen. Maar alles voor de gezondheid. Lewis doet het fantastisch hoor ik. Is zoet, lief. Moet wel antibiotica, vandaar een langere tijd in het ziekenhuis. Alleen maar goed, worden ze lekker verzorgd.

Ik ben trots. Super trots. net als de meiden. Heel bijzonder is het allemaal. Een en al liefde… Baby Lewis is geboren… Wat geweldig.

Ik zal maar niet vragen of het de moeite was waar ze zo naar uitkeek 😉

Ach, dat ze haar baby in haar armen kreeg heeft waarschijnlijk alles goed gemaakt….. De cliche’s zijn vast allemaal waar. Van A tot Z. Nog even wachten…. dan weet ik of het klopt.

Maar of ik er naar uit kijk? Alles behalve. Maar goed, er is nog nooit een baby blijven zitten dus ik denk dat die van ons er ook vanzelf uitkomt.