Buiten dat ik me hele dagen bezig kan houden met de relatie status van Andre en Bridget (het is al weer uit) voor degene die het niet volgen. Kan ik me dus ook serieus bezig houden met mijn omgeving, vrienden, kennissen en met mezelf.

Ik ben altijd heel begaan met mensen. Wanneer iemand zegt “leuk rokje” geef ik het cadeau. Wanneer ik voor iemand kan regelen dat hij met zijn zoon een westrijd kan bijwonen, regel ik dat en wanneer iemand bij de bushalte staat te wachten wanneer ik langs komen rijden, zet ik ze af op hun bestemming.

Mijn vader heeft mij altijd gezegd: “Doe alles uit liefde en verwacht er niets voor terug”. Hij heeft wel gelijk hoor. Echt. Maar ergens zit dat dan toch dwars, dat het totaal niet vanzelfsprekend is dat iemand ook iets voor jou over heeft. Dat diegene ook denkt “Hier, voor jou”.

Gelukkig heb ik wel zulke fijne ouders, geweldige lover en een paar echte vriendinnen. Die in dat opzicht, of in alle opzichten alles voor mij over (zouden) hebben. Ongeacht de situatie. En ze ook voor mij doen wat ik voor hen doe. Al mag ik de laatste tijd wel een tandje harder lopen.

Dit is dus waar ik de laatste tijd steeds meer over na denk. Houd het bij deze “kleine” cirkel. Mensen zijn helemaal niet zo eerlijk als dat ze zich voordoen. Ze hebben helemaal niet het beste met je voor en gunnen je alles, zo lang je het maar niet hebt. Hebben niks voor je over als het erop aan komt en ze hebben je alleen nodig wanneer je iets kan betekenen. Zodra je niets te geven hebt, ben je afgeschreven of hoor je er niets meer van.

Maar oh, wat hebben we het perfecte leven. Instagram foto’s kunnen niet op. “Kijk eens wat ik heb gekregen en kijk eens wat wij allemaal hebben en kijk eens hoe gelukkig wij zijn”. Wat hebben jullie een perfect leven.

Ik zal je 1 ding zeggen. Ik heb helemaal dat “perfecte” leven niet. Wij sparen voor een grote uitgave, hebben een huis wat nog niet af is. Ik kan geen dure merktassen kopen aan de lopende band en krijg deze ook niet wekelijks van mijn vriend. We kibbelen zo nu en dan en hebben echt weleens ruzie. Ik moet sporten om mijn vetrol op mijn buik niet te laten groeien. Mijn vriendinnen en ik gaan niet wekelijks lekker uiteten of iets leuks doen maar 1 ding weet ik wel. Mijn ouders, Timo en mijn echte vriendinnen doen alles voor mij en ik voor hen. Accepteren dat ik niet perfect ben (al zit ik er dicht tegen aan;) ) Vinden mijn niet perfecte leven helemaal oke en het fijnste van alles… ik kan ze vertrouwen en ik kan op ze bouwen. Ze kennen mijn grootste geheimen en mijn grootste angsten. Accepteren dat ik slecht ben in communiceren enzo. Al dat soort dingen worden mij steeds meer waard.

Ik bedoel niet te zeggen dat iedereen opeens slecht is, begrijp me niet verkeerd. Wat me alleen opvalt is dat er mensen zijn die niet meer zoveel over hebben voor een ander zonder dat er iets voor terug gedaan wordt.

Het bestaat wel hoor! Als ik zie wat mijn nagelstyliste bijvoorbeeld doet voor haar vriendinnen wanneer die jarig zijn of “gewoon zomaar” denk ik echt wel… “Meerdere mensen worden blij van dit soort dingen”.

Buiten alles ben ik blij met mijn niet perfecte leven maar wat wel vol met liefde zit. Ik moet gewoon iets minder overdrijven en de mensen om mij heen meer geven, ipv mensen die me alleen nodig hebben als het hen uitkomt. Iets meer gaan filteren in het leven, de dingen iets duidelijker gaan inzien. En die tas…. Die komt wel. Alles op z’n tijd.

Denk jij weleens na over jouw eigen leven? Ben jij gelukkig? Doe jij genoeg voor een ander? Of kijk je alleen naar jezelf?

Ik moet weer even verder… even de nieuwste ontwikkelen lezen wat betreft Andre, Bridget & Monique.

Liefs.